கவிஞர் தேவதேவனுக்கு ஒரு கடிதம்

அன்புள்ள கவிஞருக்கு,

இன்றைக்குப் பூராவும் உங்கள் கவிதைளையே வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். நீங்கள் எங்கோ உச்சத்தில் இருக்கிறீர்கள். உங்களைத் தொட உங்கள் கவிதைகளின் வாயிலாகவே முயற்சிக்கிறேன்.

சில கவிதைகள் சட்டென்று நேரடியான அனுபவத்தைத் தந்து உவகை கொள்ள வைக்கின்றன. சில கவிதைகளில் உங்களோடு பயணிக்கத் துவங்கி நீங்கள் உச்சத்தை அடையும் போது என்னால் அங்கு வர இயலாது போய் விடுகிறது. இதன் காரணம் என் மொழியின் பற்றாக்குறையோ, கவிமனதைப் புரியாதிருப்பதோ அன்று. உங்களது ஆன்மீகத் தளத்தை நான் இன்னும் தொட இயலாதிருப்பதே காரணம் என்று புரிந்து கொள்கிறேன்.

ஒவ்வொரு கவிதையையும் இருமுறை வாசித்தேன். வாய் விட்டு சொல் சொல்லாக இன்னொரு முறை. ஒவ்வொரு முறை கவிதையை வாசித்து முடிக்கும் போதும் மனம் அமைதியான புன்முறுவலுடன் உவகை கொள்கிறது. கவிதை தரும் சித்திரங்கள் மனதில் நிலைத்து அதை ஒரு படி மேலுயர்த்துகின்றன.

ரயில் பெட்டியில் ஒரு கன்னிகாஸ்திரி என்ற கவிதையை நினைத்துக் கொள்கிறேன்.

வண்டி புறப்படவும்
தனியே விட்டுவிட்டு
மகிழ்ச்சியுடனே
விடைபெற்றுச் சென்றனர் தோழிகள்

என்ற துவக்க வரிகள் ரயில் பெட்டியில் நிகழும் அந்தத் தற்காலிகத் தனிமையையும் மௌனத்தையும் குறிக்கிறது. இந்த மௌனத்தை இட்டு நிரப்ப ஆயிரம் கவிதைகள் எழுதப்படலாம். கன்னிகாஸ்திரீயின் உள்ளக்குமுறல்களை வார்த்தைகளில் வடிக்கலாம். அவள் வரித்துக் கொண்ட வாழ்க்கை அவளுக்கு அளிக்க மறுத்த காமம் குறித்துப் பேசலாம். அவளது வறண்ட வாழ்க்கை குறித்து விவாதிக்கலாம்.

ஆனால் நீங்கள் ஒளியைக் குறித்துப் பேசுகிறீர்கள். அவள் உள்ளத்தில் உறையும் இறையைப் பாடுகிறீர்கள். ஆயிரம் ஆண்டுகாலத் தமிழ்க்கவிதை மரபின் தொடர்ச்சியாக நின்று அவளது ஆன்மாவின் ராகத்தை இசைக்கிறீர்கள்.

மேனியெங்கும்                          

மணப்பெண் போலொரு நாணத்தின் நறுமணம்

என்ற வரிகளில் கட்டுண்டு கிடந்தேன்.

சிலுவை மிளிரும் வெள்ளுடையையும்
தொண்டிதயம் ஒளிரும் என் கன்னிமையையும்

நேசருடன் ஒப்படைத்தேன் என்கிறாள்.

புகைவண்டி ஓடத்துவங்கிய பின் பாடும் இரும்பு ராகத்திலும். இயற்கைக் காட்சிகளிலும், சகபயணிகளின் மத்தியிலும் அவள் நேசருடன் கலந்திருப்பதாக எண்ணுகையில் பாடரும் பொருளில் அன்பைப்போல் மற்றொன்று பெண்மையன்றி வேறென்ன? என்று நீங்கள் விடுத்த வினா நினைவுக்கு வந்தது.

இக்கவிதையை என் மனைவிக்கு வாசித்துக் காட்டியபோது வியந்து முகத்தில் குறி காட்டினாள். அவள் இலக்கிய வாசகி அல்லள். ஆனாலும் அவள் இதயத்தை நேரடியாய் தொட்டது இக்கவிதை.

இன்னார் என்ற கவிதை எதனோடும் தன்னை தொடர்புபடுத்திக் கொள்ளாதவனிடத்து மட்டுமே அன்பு சுரக்கும் என்கிறது. ஞானியின் பெருமையைப் பாடுகிறது. ஆண் பெண் கவிதை முலைதாங்கி பெண் என நாமம் ஏற்றுச் செல்லும் ஒரு முனையும்,தனித்துத் தவம் புரியும் மற்றொரு முனை குறித்தும் பேசுகிறது. சீட்டாட்டம் என்பது ஆடுபவர்களை ஆறு இதழ்கள் கொண்ட மலராகச் உருவகிக்கும் ஒரு சித்திரம். நக்ஷத்ர மீனும் ஒரு சித்திரத்தை அளித்து அதிர்வை ஏற்படுத்தும் கவிதையே. இன்னும் தொடுதல், மரத்தின் வீடு, குடும்பம், சந்திப்பு, உள்ளும் புறமுமாய்ச் சில படிமங்கள், தவவெளி மணமாயிற்று, வேலிப்பூக்கள், அசைவமும், சைவப்பெருமைகளும், தீ, உதயம், கவனிப்பாரற்றவை என்று உங்கள் வலைத்தளத்தின் ஒரு பக்கத்திலிருந்த கவிதைகளே என்னை ஆட்கொண்டன இன்று. ஒவ்வொரு கவிதையும் தரும் அனுபவம் புதுமையானதாகவும், உற்சாகமானதாகவும், அன்பின் வழியது உயிர்நிலை என்பதை வலியுறுத்தும் வண்ணமும் உள்ளது. இதோ எனக்கான கவியை அடைந்து விட்டேன் என்று கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

ஓர் ஆத்ம குருவின் பாதம் பணியும் சீடனைப்போல் உணர்கிறேன். இத்தனை அன்பைப்பொழியும் பெருங்கருணையால் நிரம்பி இருக்கும் மகாகவிக்கு என் வணக்கங்கள்.

உங்களுக்காக விஷ்ணுபுரம் எடுத்த விழாவில் உங்களைச் சந்தித்தேன். உங்களுடன் புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டேன். உம் கவிதைத் தொகுதிகளில் கையெழுத்து வாங்கினேன். அவற்றில் சில கவிதைகளை வாசிக்க முயன்று தோற்றேன். ஜெ உம் கவிதைளுக்கு எழுதிய விமர்சனக் கட்டுரைகள் பேருதவியாய் இருந்தன. உமது சில கவிதைகளை வாசித்த பின்னர் உங்களோடு நெருக்கமாய் உணர்கிறேன். அருகாமையில், தங்கள் அடி நிழலில்தான்.ஆட்சி பீடத்தில் அல்ல.

பேரன்பின் பிரவாகம் உங்கள் வலைத்தளமெங்கும் வழிந்து கிடக்கிறது. இனி அதில் திளைத்து ஈடேறுவேன். மேன்மையுறுவேன்.

யூதாஸின் முத்தம் இழைத்த துரோகம்

யூதாஸின் முத்தம் இழைத்த துரோகம்

உம் கைகளில் விலங்கு பூட்டியது.

நீர் தேவன் மகனோ என்ற

தேவாலயத்து உயர்த்துறவியின் கேள்வியிலேயே

பதில் இருந்ததைச் சுட்டிக் காட்டினீர்.

இறைவனுக்கெதிராய் சதி செய்த குற்றம் உம்மேல்.

இன்னொரு சீடனும் மும்முறை மறுதலித்தான் உம்மை.

இரு மன்னர்களின் அவையில் குற்ற விசாரணைக் கைதியானீர்.

மன்னன் மனைவி உம்மைக் கனவிற் கண்டாள்.

நேர்மையின் திருவுருவைச் சந்தேகித்தல்

வாள் முனைக்கு வலியச் சென்று கழுத்தைக் கொடுத்தல் என்றாள்.

களங்கம் ஏதும் காண இயலாது கைகழுவினர் இரு மன்னரும்.

மதம் பிடித்த தலைவர்

இறைவனின் திருக்குமாரனை

கொலைகாரன் ஒருவனுடன் குருசேற்றத் துணிந்தனர்.

வெறி பிடித்த ஊரும் துணை சேர்ந்தது.

கசையடிகள் தசை கிழித்து

குருதி வழியக் குருசு சுமந்தீர்

மண்டையோடுகளின் இருப்பிடமான கல்வாரி நோக்கி.

இதோ மானுடத்தின் மேன்மைக்காய் சிலுவையேறினீர்.

உம் உள்ளொளி காணும் திறனற்ற குருடரின்

வேதனைச் சுமையைச் சிலுவையில் சுமந்தீர்.

என் தேவனே! ஏன் என்னைக் கைவிட்டீர் என்ற ஓலம்

உயிர்ப்பெருந்திரளின் ஒற்றைக் குரலாய்

விண்ணோக்கி எழுந்தது

சிலுவையேற்றத்தின் இருளும் கிரகணமும்

கவிந்து கிடந்தது கல்வாரிக் குன்றின் மேல்.

நிலவு குருதி தோய்ந்து உறைந்தது.

உம் வாழ்வும், சொல்லும் செயலும்

அன்பின் பிரவாகமன்றோ!                 

உயிர்கள் மீது சூழும் பெருங்கருணையன்றோ!

இதோ மரணத்தையும் எமக்கே அர்ப்பணித்து

மகத்தான செயல் புரிந்தீர்.

உம் ரகசியப் பாதுகாவலர் இருவர்

உம் திருவுடலைப் பத்திரமாய்ச் சிறை வைத்தனர்.

ஒளியின் திருமகனாய் உயிர்த்தெழுந்தீர் மூன்றாம் நாள்.

இறைவனின் திருக்குமாரரே!

நீரே இனி எமக்கு

வழியும், ஒளியும் சத்தியமுமாயிருக்கிறீர்கள்.

இரு கவிதைகள்

1.

செவ்வகத்தைச் சதுரம்

என்றே கொள்க.

இரண்டிலும்

எதிரெதிர் பக்கங்கள் இணையானவை

அளவில் சமமானவை.

நான்கு மூலைகளிலும் பாகை தொண்ணூறுதானே.

ஓரிணை மற்றோரிணையவிட நீண்டிருப்பது

காலத்தின் அவசியம் கருதியே.

ஓரிணை நீள்வதின் தேவை அறிந்து

காலந்தோறும் குறுக்கி வாழந்தது மற்றோரிணை.

நவீன சமத்துவம் கருத்தில் கொண்டு

இனி செவ்வகத்தைச் சதுரம் என்றே அழைத்து வைப்போம்.

2.

தண்ணீரினுள் அமிழும் பந்து

தலை சிலுப்பி மேலே எழும்பும்.

காற்றடைத்த பொருளுக்குத்

தண்ணீருடன் உறவு இல்லை.

மேற்பரப்பில் வழியும் நீரை வளிக்காற்று உண்டு விடும்.

பந்துக்கில்லை பந்தமும் பாசமும்.

பந்துக்குள்ளும், வெளியும் ஒரே காற்றுதான்.

தோல் கிழிந்தால் வேற்றுமை அழியும்.

பந்து என்பது காற்றேதான்.

                                                                      

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனுக்கு எழுதிய பதில் வராத கடிதம்

அன்புள்ள எஸ்ரா,

ஆத்மா நாமிற்கும் குமாரசாமிக்குமான இடைவெளி வாசித்தேன். நீண்ட நாள் கழித்து உங்கள் சிறுகதை ஒன்றை வாசிக்கிறேன். பல்வேறு விவாதங்களை எழுப்பும் சிறுகதை இது. குமாரசாமி ஜேஜேயை நினைவுபடுத்தினான்( சொற்களின் இடைவெளிக்குள் நீந்துவது சுகமானது/ வெட்டவெளியில் மூத்திரம் அடிப்பது மாதிரி./ஊரைக்கூட்டி வைத்து முதலிரவு நடத்த முடியாது). 

கவிதைகள் குறித்த ஆய்வினை மேற்கொள்ளும் சிறுகதை என்பதே புதுமையான அணுகுமுறையாக இருந்தது. கோழிரோம்த்தினைக் குறித்த விவாதத்தை பிரமிள் கவிதைக்கு நீட்டியது சுவாரஸ்யமான திருப்பம். கதைக்குள் நிறைய கவிதைகள். ஈழத்து மஹாகவியின் கவிதை சந்தத்துடன் இழைந்த சுகமான அனுபவம். கவிதையைக் குறித்து கவிதையைப் போன்றே ஒரு சிறுகதை.

என் போன்று அமெரிக்காவில் இருப்பவர்கள் எல்லாம் உங்களை இணையத்தில்தான் அதிகம் வாசிக்க இயலும். நீங்கள் உங்கள் தளத்தில் நிறைய படைப்புகளை வெளியிட வேண்டுமென்று கேட்டுக் கொள்கிறேன். நன்றி.

சிவராம காரந்தின் அழிந்த பிறகு

சிவராம காரந்தின் அழிந்த பிறகு

சிவராம காரந்தின் அழிந்த பிறகு நாவலை சித்தலிங்கையா மொழிபெயர்ப்பில் இரண்டே நாட்களில் வாசித்து முடித்தேன். ஜெயமோகன் எழுதிய கண்ணீரைப் பின்தொடர்தல் என்ற நூலில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டுள்ள நாவல்களில் ஒன்று இது.

ரயிலில் நட்பு கொண்ட நண்பர் யசவந்த ராயர் மரணத்துக்குப் பிறகு அவரது வேண்டுகோள்களை நிறைவேற்றப் புறப்படுகிறார் ஆசிரியர் சிவராம காரந்த். இந்தப்பயணத்தில் அவர் சந்திக்கும் நண்பரின் உறவினர்கள் மூலமாக யசவந்தரின் வாழ்க்கை குறித்தும், அவரது மேன்மையான பண்பு நலன்கள் குறித்தும் அறிந்து கொள்கிறார். மட்டுமன்றி நற்பண்புகள் நிறைந்த ஒருவனைச் சுற்றி வாழும் சுயநலம் மிகுந்த உறவுகள் குறித்தும் அறிந்து கொள்கிறார். நண்பர் உயிரோடிருந்தால் தன்னை நம்பியிருந்த, தன் நலனையே பெரிதென மதித்த உயிர்களுக்கு என்னென்ன விதத்தில் உதவ வேண்டும் என்று எண்ணியிருந்திருப்பாரோ அவற்றைத் தன் கடமையாகவே எண்ணி செய்து முடிக்கிறார் ஆசிரியர். யசவந்த ராயரின் உறவுகளினூடாக ஆசிரியர் நிகழ்த்தும் பயணமே நாவலின் கதை.

       யசவந்த ராயர் இறப்பதற்கு முன் அவர் இறுதிக்காலத்தில் வரைந்த ஓவியங்களையும், நாட்குறிப்புகளையும், தன்னிடமிருந்த பதினைந்தாயிரம் ரூபாய் பணத்தையும் சிவராமகாரந்திடம் விட்டுச் செல்கிறார். அந்நாட்குறிப்புகளையும், அவரது ஓவியங்களையும் கொண்டு, தான் சிறிது காலமே பழகியிருந்த நண்பரின் குணச்சித்திரம் பற்றிய கற்பனையை உருவாக்கிக் கொள்கிறார் ஆசிரியர். நான்கு பேருக்கு தன் பெயரில் மாதாமாதம் பணம் அனுப்பச் சொல்லிக் கேட்டிருப்பார் யசவந்தர். அந்த நான்கு பேரையும் சந்தித்து நண்பரின் ஆளுமையைப் பற்றி அறிய விழைகிறார் காரந்த். அந்தப் பயணத்தில் அவர் சந்திக்கும் யசவந்தரின் உறவினர்களும், ஊர் மக்களும் அவரைப் பற்றிச் சொல்லும் கதைகளும், நிகழ்ச்சிகளும் அவர் பற்றித் தான் மனத்தில் வரைந்து வைத்திருந்த சித்திரம் சரியே என்பதை காரந்துக்கு உறுதிப் படுத்துகின்றன. யசவந்தரைச் சுற்றியிருந்த உறவுகளில் யார் அவர் மீது உண்மையிலேயே அக்கறை கொண்டவர்கள் என்பதையும், யார் அவர் செல்வத்தின் மீது மட்டும் குறியாயிருப்பவர்கள் என்பதையும் அவரது பயணம் அவருக்கு உணர்த்துகிறது. அவர் மீது அன்பு கொண்டவர்களின் ஆசையை நிறைவேற்றும் விதமாகவும், வாழ்க்கைக்கு உதவும் வண்ணமும் அவர் தன்னிடம் அளித்துச் சென்ற பணத்தைச் செலவிடுகிறார். தன் நண்பரின் கடமையைத் தானிருந்து செய்து முடித்து விட்ட திருப்தியில் மனம் நிறைகிறார்.

       நாவலில் கன்னட நிலத்தின் பல்வேறு பகுதிகளைச் சித்திரங்களாக அறிமுகப்படுத்துகிறார் காரந்த். அவருக்கு ஓவியத்தில் இருக்கும் ஆர்வம் யசவந்த ராயர் இறுதியாக விட்டுச் சென்ற ஓவியங்களை அவர் விவரிப்பதிலிருந்து தெரிகிறது. கதை முழுக்க ஒரு பெயராகவே வரும் யசவந்தர் தன் உயர்ந்த பண்பு நலன்களாலும், உறுதியான கொள்கைகளாலும் நம் மனதில் உயர்ந்து நிற்கிறார். அவருக்கு இருக்கும் சில ஒவ்வாத பலவீனங்கள் கூட அவரது ஆளுமையின் பிரம்மாண்டத்தின் முன் மறைந்து விடுகின்றன.

       வேகமாகச் செல்லும் நாவல். வாசிக்கச் சுகமாகவும், ஸ்வாரஸ்யமாகவும் உள்ள நாவல். சித்தலிங்கையாவின் மொழிபெயர்ப்பு அருமையானது; எளிமையான சொற்களும், சிக்கலில்லாத வாக்கியங்களும் கொண்டது. தேசிய புத்தக நிறுவனத்தால் வெளியிடப்பட்டுள்ள இந்த நாவலை www.openreadingroom.com என்ற தளத்தில் வாசிக்கலாம். தரவிறக்கிக் கொள்ளும் வசதியும் தரப்பட்டுள்ளது. மேலும் பல முக்கியமான இந்திய நாவல்கள் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பில் இந்தத் தளத்தில் வாசிக்கக் கிடைக்கின்றன. அழியாச் சுடர்கள், உலக இலக்கியம் தளங்கள் போன்று இத்தளமும் பரவலாக இலக்கிய வாசகர்களிடத்துச் சென்றடைய வேண்டும்.  

தமிழ் நாவல்கள் இணையத்தில் வாசிக்க

 நான் ஒரு பொக்கிஷத்தை அண்மையில் கண்டறிந்தேன். அது குறித்து ஜெயமோகனுக்குக் கடிதம் எழுதினேன். அவர் தளத்தில் வெளியானால் நிறைய பேரை அது சென்றடையும் என்பதற்காக. விரைவில் அவர் வெளியிடுவார் என நினைக்கிறேன்.

ஜெயமோகன் கண்ணீரைப் பின்தொடர்தல் என்ற நூலில் குறிப்பிட்டுள்ள பல நாவல்கள் கீழ்க்கண்ட தளத்தில் கிடைக்கின்றன. தரவிறக்கமும் செய்து கொள்ளலாம். அற்புதமான தளம். நாவல்கள் என்ற டேக் ஐ கிளிக் செய்து பாருங்கள்.

openreadingroom.com/?cat=158

மீண்டும் எழுத்துக்கு

மீண்டும் எழுத வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஒருபக்கமும், வீரியத்தோடும், விடாமலும் எழுத இயலுமா என்ற ஐயம் மறுபக்கமும் ஒன்றையொன்று சமன் செய்தபடி நாட்கள் கடந்துவிட இன்று முகநூலில் பொங்கல் வாழ்த்துக்களைத் தெரிவித்துக் கொண்டிருந்தபோது உழவர் திருநாளிலிருந்தே எழுத ஆரம்பித்து விட்டால் என்ன என்று தோன்றியது. மீண்டும் எழுதத்துவங்கி இரண்டு நாட்களாகிறது. ஒருமணி நேரம் கணினித்திரையையும், படுக்கறையின் சகல பரிமாணங்களையும் பராக்கு பார்த்தபடி யோசித்ததில் முக்கால் பக்கம் எழுத முடிந்தது. கட்டுரையோ, சிறுகதையோ என்றால் எழுத ஆரம்பிப்பதற்கு முன்பே மனதில் ஒரு தெளிவான வடிவம் பிறந்திருக்கும். நீண்டநாள் கனவான நாவலைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். மனத்துக்குள் தெளிவான வடிவம் இல்லாததாலும், எங்கேயாவது போய் முட்டி நின்று விடுவோமோ என்ற ஐயம் காரணமாகவும் வரிகள் மெதுவாகவே வளர்கின்றன.

மாலத்தீவுகளில் இருந்து வேலையை விட்டுவிட்டு வந்து இப்போது அமெரிக்காவில் தெற்குகரோலினா மாகாணத்தில் ஆசிரியர் பணிபுரிய ஆரம்பித்து ஐந்து மாதங்களாகி விட்டது. இந்த அமெரிக்க வாழ்க்கைக்குத் தகவமைத்துக் கொள்வதற்கே இத்தனை நாட்களாகி விட்டன. மாலத்தீவுகளைப் போல, இங்கே அவ்வளவு நேரம் கிடைப்பதில்லை. கிடைத்தாலும் இருக்கும் நேரத்தை பள்ளியின் பணிச்சுமையை தளர்த்திக் கொள்ளும் செயல்களிலேயே செலவிட்டிருக்கிறேன். மீண்டும் எழுத ஆரம்பித்து இரண்டு நாட்களிலேயே ஏன் எழுத்தைத் தவம் என்று சொல்கிறார்கள் என்று புரிந்தது. எழுத்தைத் தவமாகக் கொள்ளவே எனக்கும் ஆசை. ஆனால் பழக்கங்கள் என்னை கட்டியிழுத்துக் கொண்டிருக்கின்றன. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் முயற்சியில் சோம்பலையும், தள்ளிப்போடும் குணத்தையும் வெல்லவேண்டும்.

        மீண்டும் எழுத ஆரம்பித்திருக்கும் நாள் தமிழர் திருநாள் என்பது மட்டுமல்ல. இன்றுதான் எழுத்தாளர் பெருமாள் முருகன் தான் எழுத்துலகை விட்டு விலகுவதாக அறிவித்திருந்தார். இன்று முழுதும் என் மனம் கனத்தபடியே இருந்தது. பெருமாள் முருகன் இறந்து விட்டதாக அறிவித்திருந்தார் அவர். உண்மையில் ஓர் எழுத்தாளனின் மரணமாகவே அது எனக்குப் பட்டது. அவரது நாவல்கள் பெயரை மட்டும் கேள்விப்பட்டதுண்டு. வாசித்ததில்லை. எல்லாவற்றையும் இணையத்திலேயே வாசிக்க விழையும் இக்காலத்தில், தமிழ் இலக்கியவாதிகள் தங்கள் படைப்புகளை இணையத்திலும் வெளியிடும் முயற்சியையும் மேற்கொள்ளவேண்டும். காசுக்கு விற்கப்படும் ஆயிரம் பிரதிகளால் எந்தத் தமிழ் எழுத்தாளனின் பொருளாதாரமும் மேம்பட்டு விடப்போவதில்லை. தமிழ் எழுத்தாளர்களில் அதிகம் வாசிக்கப்படும் ஜெயமோகன் தன் பெரும்பாலான படைப்புகளையும் இணையத்திலேயே வெளியிட்டு விடுகிறார். ஆண்டுக்கு ஐந்து நாவல்களைத் தளத்தில் வெளியிட்டு பிற எழுத்தாளர்கள் வெளியிடும் நாவல்களை சுண்டைக்காய் அளவுக்கு சின்னதாக்கி விடுகிறார். ஒரு சமூகத்துடன் உண்மையில் உரையாட விரும்பும் ஓர் எழுத்தாளனுக்கு இணையமே இன்றைய தேதியில் வலிமையான சாதனம். பிரசித்தமான பல எழுத்தாளர்களைவிட, வலைப்பதிவர்கள் என்று தங்களை அழைத்துக் கொள்பவர்களின் எழுத்து சுவையானதாகவும், சிந்தனைத் தீவிரத்துடனும் இருக்கிறது. வலைப்பூக்களில் குப்பையைக் கொட்டிக் கொண்டிருந்த பலர் இன்று முகநூலில் ஐக்கியமாகி விட, வலைப்பதிவு எழுதுபவர்கள் எண்ணிக்கை தேய்ந்து போய் இன்றைக்கு திறம் உள்ளவர்கள் மட்டும் தொடர்ந்து செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். திரைப்படம் குறித்த பதிவுகளையே அதிகம் எழுதி வந்த சிலர் நல்ல பதிவர்களும் அவற்றைக் குறைத்துக் கொண்டு புத்தகங்கள் பக்கம் திரும்பி இருக்கிறார்கள்.பதிவர்கள், எழுத்தாளர்கள் என்ற வேறுபாடு இனியும் தேவையா என்று தோன்றுகிறது. நூல் வடிவில் தங்கள் எழுத்து வந்து விட்டதாலேயே எழுத்தாளர்கள் என்று தங்களை அழைத்துக் கொள்கிறார்கள் புதியவர்கள் சிலர். பல பதிவர்கள் தங்கள் தளத்திலேயே கவிதை, சிறுகதை, குறுநாவல் என்று தரமிக்க படைப்புகளை வெளியிட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். பிறகு எதற்கு வேறுபாடு. இனி எல்லாரும் எழுத்தாளர்களென்றே அறியப்படுவோம். அந்த வார்த்தை தரும் கவுரவம்தானே பலரை எழுத்துக்குள் ஈர்க்கிறது?

தொடர்ந்து எழுத எண்ணம் கொண்டுள்ளேன்.இலக்கியமும், ஆன்மிகமுமே கருப்பொருள்களாயிருக்கும். யார் வாசிக்கிறார்கள் என்ற கவலை அவசியமில்லை என்று நினைக்கிறேன். எனவே பின்னூட்ட வசதியையும் தடை செய்து விட்டேன். என்னை வாழ்த்த, வைய என் மின்ன்ஞ்சல் மூலம் தொடர்பு கொள்ளலாம்.

        இலக்கியம் பயிலவும், ஆன்ம ஞானத்தில் ஊறித்திளைக்கவும் என் எழுத்து எனக்குத் துணைபுரியும் என்று நம்புகிறேன். தொடர்ந்து இந்த எழுத்துத் தொழிலில் நான் ஈடுபட்டிருக்க எல்லாம் வல்ல இறை துணை நிற்க வேண்டுமென்று வேண்டுகிறேன்.